એક બંધ દરવાજો

રોજ એ જ ગલી માં જવાનું થાય છે ,

ને રોજ એ બંધ દરવાજો દેખાય છે.

કોઈ પોતાનું રહેતું હતું ત્યાં વર્ષો પહેલા;

ને એમનો ખાલીપો હજી વર્તાય છે.

ઘર થી થોડેક દૂર, મારી એ દોસ્ત નું એ ઘર;

મને પોતીકું લાગતું, મારી એ દોસ્ત નું ઘર;

હસતા રમતા સાથે, ને આખીયે શેરી રખડતા,

પાક્કી હતી અમારી દોસ્તી, છોને કેટલુંયે ઝગડતા;

બચપણ ની કેટલીયે યાદો તાજી થાય છે,

ને એ જુનો હીંચકો જોઈ મન રાજી થાય છે.

આટલાં વર્ષો પછી પણ તારી રાહ જોવું છુ,

જયારે તુ જતી રહી, એ પળ ને રોવું છુ;

બધું છે અત્યારે, પણ તારો જ નથી સાથ,

અચાનક ક્યાં જતી રહી,સમજાતી નથી એ વાત,

રોજ બંધ દરવાજો જોઈ ને મારું મન કચવાય છે;

ભલે જતો રહું છુ, પણ મન ત્યાં જ રહી જાય છે.

બસ, આમ જ એ ઘર સામે થી પસાર થાઉં છુ,

કોઈ ક્યારે તો આવશે મારા માટે , રાહ જોઉં છુ,

આશાઓ પર તો જીવી રહ્યા છે આખી દુનિયા ના લોકો ,

ચાલો, હું પણ એમાંનો એક બની ને જીવી જોઉં છુ.

- Asthir Amdavadi

Kush

(Awesome Painting by "Awesome" Vidhi Chudasama - amazing friend to have and one of the most influencing people I have ever met - Uploaded here with a slight fear that readers will appreciate the painting only, and not the poem!! Anyways, I don't mind at all. Thank You, Vidhi. You rock!)